Afgelopen weken kreeg ik enkele malen via onze secretaris of via andere paden een uitnodiging om mee te doen aan het Rappe Schakers Wis toernooi in.....Langenboom.
Afgelopen vrijdag vond dit toernooi dan plaats en ging ik vol goede moed op weg naar Langenboom nadat ik me de dag ervoor onder het motto 'ik heb toch niets beters te doen' had opgegeven.
Vanuit mijn werk vertrokken bij Philips om 19:00 uur leek ik ruim op tijd vertrokken om tijdig te arriveren bij Zalencentrum de Wis. Ik zag dat ik onderweg nog moest tanken maar op de snelweg tussen Eindhoven en Nijmegen zou vast wel een tankstation liggen. Nog 20km op de teller, geen tankstation...nog 10km op de teller, geen tankstation. De paniek begon toe te slaan.
Ik tikte op mijn navigatie de optie 'dichts bijzijnde tankstation aan' en gelukkig was die op slechts 3km afstand in Gravenbosch. Hopelijk was dit tankstation nog open om half 8 's avonds. Enigszins hoog in de adrenaline kwam ik aan op de locatie midden in een woonwijk en....geen tankstation. Volgens mijn boardcomputer kon ik nu nog 6km rijden en ik stond nota bene midden in Gravenbosch.
Tja, ik had geen betere optie dan maar voor het volgende tankstation te gaan. Ik koos voor de BP in Veghel omdat de BP meestal wel langer open is. De tijd tikte maar door en de tank werd maar leger. Eindelijk kwam het tankstation in zicht. Met nog 1km op de teller kon ik eindelijk mijn auto dan van brandstof voorzien en slaakte ik een zucht van verlichting.
Het volgende probleem diende zich toen echter aan. Ik had een aardige omweg genomen ondertussen en mijn eerder geschatte aankomsttijd van 19:45 was omgezet in een aankomsttijd van 20:08 en dat terwijl ik het verzoek had gekregen me uiterlijk 10 voor 8 te melden. In de aankondiging stonden 2 nummers en ik besloot te bellen dat ik wat later zou zijn maar beide nummers waren niet bereikbaar.
Er stond hier heel wat op het spel, ik moest en zou deelnemen aan deze editie van het Rappe Schakers Wis toernooi, dus begon ik aan een totaal onverantwoorde race door de Brabantse velden waarbij opgelegde snelheidsbeperkingen niet aan mij waren besteed. De geschatte aankomsttijd liep snel terug en wonder boven wonder kwam ik om 20:00 uur exact aan in de Wis. Hier heerste natuurlijk nog complete chaos dus ik had nog even tijd om koffie te bestellen en op de WC even de diesel van mijn handen te wassen.
Toen kon ik me dan eindelijk op het schaken gaan richten. Ik wierp een blik in de zaal en zag dat er toch wel wat kalibers zich hadden gemeld: Jan Broekhuis, Piet Hendriks, Jos Rongen, Guido Boots en last but not least Louis Uitermark. Het beloofde een zware avond te worden en de loting voor de eerste ronde koppelde me direct aan Jan Broekhuis. Voor de eerste snelschaakpartij van in een totaal van 9 kon ik dus direct aan de bak.
De strijd vond plaats op een kromgetrokken kartonnen schaakbord wat bij enige aanraking meer weg had van een scrabble draaitafel. Het schaakbord vasthoudend voltooide ik mijn zetten en gaandeweg ontplooide er zich een zeer gunstige stelling voor mij. Opeens kreeg ik een bijzondere ingeving een pion te pakken denkend dat Jan mijn paard niet kon pakken omdat hij dan zijn toren zou verliezen maar de toren stond gewoon gedekt. Uiteraard sloeg Jan direct toe. Ik kwam een stuk achter tegen een pion maar zijn koning stond nu erg kwetsbaar. Het leek me onvoldoende compensatie en ik besloot remise aan te bieden. Beiden hadden nog 3 minuten op de klok en Jan besloot derhalve mijn aanbod te accepteren. Daar kwam ik dus goed weg.
Hierna volgde een pot tegen een van de local hero's, een gepensioneerde man uit de omgeving van Grave. Hij speelde goed en ik rommelde wat aan en ik kwam 2 pionnen voor maar het was denk ik een remise eindspel met ongelijke lopers. Ondertussen vond hij, verklaar hij achteraf, dat ik wat vreemde zetten aan het doen was en hij had niet door dat ik een matbeeld aan het creëren was in het midden van het bord. Wat volgde was een klassiek voorbeeld van een plofmat zoals ze dat in de Maasbresestraat in Blerick noemen.
Volgende tegenstander was Jos Rongen, ook wel bekend als Der Bomber aus Bergen. Ik kreeg met wit te maken met een klassieke stonewall formatie en de partij ging gelijk op tot het moment dat Jos voor hij zijn zet deed zei: 'Dit zal vast niet goed zijn'. Ik kon enkel antwoorden met 'Dat heb je helemaal correct gezien' en na een aftrekaaval met schaak + damewinst gaf Jos op.
Volgende tegenstander was Albert, een lokale topper, die later als tweede zou eindigen. In de opening merkte ik duidelijk dat hij kon schaken. Met een onorthodox ogende Le6 voor zijn eigen pion wist ik aanvankelijk moeilijk raad en ik had mijn rokade ook al te lang uitgesteld. Het was een mooie stelling maar er volgde een gigantische anticlimax want Albert liet gewoon een vol stuk instaan waarna de partij logischerwijs vrij snel voorbij was.
In ronde 5 volgde een van de grote concurrenten voor de eindzege, de immer symphatieke en opgewekte Piet Hendriks uit Vierlingsbeek. Na de opening was het plan voor Piet de aanval op mijn koningsvleugel en ik moest aanvallen op de damevleugel. Daar bracht ik mijn stukken dan ook in stelling en mijn aanval leek eerder te komen dan de aanval van Piet. Die maakte echter de enige juiste keuze, een paardoffer op e6 en mijn stelling explodeerde open plus mijn stukken stonden allemaal op de damevleugel te koekeloeren. De tijd was echter weer ruim in mijn voordeel, met nog 1 minuut 50, besloot Piet voor de eeuwig schaak te gaan. Hiermee overleefde ik net als tegen Jan een mindere stelling doordat het element tijd wederom in mijn voordeel was.
Na 5 ronden tijd voor een welverdiende pauze. Hier werd ik door Piet bijgepraat over positief en negatief licht in de fotografie en werd ik voorzien van veel achtergrond informatie van de diverse deelnemers. De tussenstand met 4 uit 5 kon mij wel tevreden stellen ook gezien de tegenstanders die ik al had gehad.
Ik stond echter niet eerste.
Mijn volgende tegenstander waar ik de naam helaas niet meer weet stond aan kop met 4,5 uit 5. Een belangrijke match dus. We kwamen in een eindspel waarin ik een paard had en hij een loper maar aangezien er nog voor beiden 7 pionnen op het bord stonden was mijn paard sterker en ging ik vrolijk rondspringen. Elke zet moest hij weer oppassen voor vorkjes van mijn paard en dat ging op den duur dan toch mis. Hij dacht een goede vesting te hebben gevonden en bleef de loper heen en weer spelen op f7 en g8. Ik speelde mijn paard zo om tot ik op een gegeven moment Lf7 kon antwoorden met Pd6 schaak plus loperwinst. Eindelijk had ik dan de koppositie te pakken.
Ronde 7 was de leukste pot, ik besloot nog eens een Siciliaan van stal te halen en aangezien mijn tegenstander lang rokeerde volgde een klassieke pionnenstorm op beide koningsstellingen. Of alles helemaal klopte weet ik niet maar met een stukoffer won ik de nodige doorslaggevende tempi, echt een super leuk potje was dit.
De euforie was daar, ik had het toernooi dan toch gewonnen, ware het niet dat Marco Huysmans ineens de indeling voor ronde 8 begon voor te lezen. De pauze na 5 ronden vond ik al vreemd maar had mij nog niet tot de conclusie doen leiden dat we 9 ronden zouden spelen. Dat besef begon nu wel door te dringen.
Theo Koolen, een man waar ik groot respect voor heb, was de tegenstander in ronde 8. De eerste 7 ronden hadden denk ik echter zijn tol geeist bij Theo want ik won de ene pion na de andere. Het onverwachte gemak waarmee dit gebeurde kwam mijn concentratie echter niet ten goede en ik ga een kwaliteit af en nog een pion terug. De 2 pionnen die ondertussen vergevorderd waren op de damevleugel bleken echter genoeg voor de winst.
Met 7 punten uit 8 wedstrijden was de toernooiwinst nog allerminst zeker. Local hero Albert stond op slechts een half punt afstand. Hij won al snel zijn laatste pot dus alleen winst voldeed voor een zekere eindzege. Ik speelde tegen een jeugdige kerel uit de regio. Hij voldeed niet aan mijn verzoek om geen gekke dingen te doen en antwoorde 1.d4 met e5(!). Gelukkig kende ik de valkuilen van dit systeem door mijn vele snelschaakpotjes die ik wekelijks op het internet speel. Ik kwam dan ook goed uit de opening en besteedde veel tijd om de winnende voortzetting te vinden. Veel verder dan mijn goede stelling handhaven kwam ik echter niet. Met nog 2 minuten op de klok won ik echter toch een kwaliteit en speelde ik het vakkundig uit tot mijn tegenstander mat stond.
De toernooiwinst en een van de grootste overwinningen in mijn schaakcarrière is hiermee een feit geworden. Ik moet nu een keuze maken tussen nieuwe doelen stellen of de schaakstukken aan de wilgen hangen. Wat valt er nu immers nog te bereiken?
Voor ik naar huis ging heb ik nog even een dankgebed gedaan bij de heilige maagd Maria alvorens me bij thuiskomst voor te stellen aan mijn vrouw.
