Ook vanavond waren er weer een hoop spannende partijen in de interne competitie.

Allereerst, op het bovenste bord, de spannende partij Niek tegen Niek...
Niek Philipsen kwam een pionnetje voor, en wist daarmee in het eindspel de partij in zijn voordeel te beslissen. Hij blijft hiermee dus in de top van het klassement.

Mede-koploper, in de stand van vorige week op de eerste plek, Peter Schoeber moest met zwart tegen José Alonso. Beide spelers vonden de kleur wat verrassend, maar het bleek wel echt te kloppen. Misschien nog wat afgeleid door dit aspect ging Peter Schoeber al in de opening de mist in. Hiermee was dit de eerste partij die klaar was. Voor de ranglijst betekent het dat José nu de tweede plek veroverd, en dat Peter Schoeber terugzakt naar plaats 3.

Vervolgens mijn eigen partij: Dirk Bergmans met wit tegen Roland van Vliembergen. Het was een beetje een wanordelijke opening, waarin Roland begon met een niet helemaal correcte opzet, maar daar wel een voordeeltje uit wist te halen. Maar het materiële voordeel van 2 pionnen werd behoorlijk gecompenseerd door Dirks actievere stukken. En met een klein foutje slaat het meteen om in een voordeel voor Dirk. Na een koningsaanval die had moeten winnen, verscheen een remise ogend eindspel, waarin evenwel beide spelers een paar keer beter stonden. Uiteindelijk werd remise afgesproken omdat Roland een zettenherhaling kon spelen, en het om kwart over 12 ook wel weer gezien had. Achteraf gezien, zat er in de slotstelling juist weer een winst voor Roland verborgen. Kortom, het was een behoorlijk chaotische partij, en eigenlijk is remise best wel een eerlijk resultaat...

Jan op de Laak, die vorige week Dirk nog op remise wist te houden, moest vandaag tegen Marina van Vliembergen. Marina had een paar pionnetjes meegepikt richting het eindspel, maar zelfs dan is een loper+toreneindspel een behoorlijke uitdaging. Gelukkig voor Marina zat er opeens een pionvork met torenwinst in, en was het toch redelijk vlot afgelopen.

Frans Hol tegen Bill Kortenoeven was een behoorlijk spannende partij. Frans koos een voor Bill nieuwe opzet tegen Bills Caro Kann. En daar leek hij best goede zaken mee te doen. Echter kwam Bill goed weg, en met materieel voordeel ging hij de tegenaanval in: 0-1.

Ook Abdul Raouf Mamund en Frank van Overbeek speelden een spannende pot. Op een gegeven moment had Frank een verre vrijpion op d3, maar wel een kwaliteit minder. Toen die vrijpion verdween leek het er even op dat het Game Over zou zijn voor Frank, maar uiteindelijk kon Frank toch nog een half punt redden.

Axel Plate leek goed bezig tegen Hans Janssen. Het stond materieel gelijk, en de stelling was redelijk gesloten, zodat Hans niet echt aan aanvallen toekwam. Maar toen sloeg het noodlot toe. Een loper werd geruild, en opeens had Hans een schitterende aftrekaanval: met een pionzet viel hij Axels dame aan, en Hans zijn loper keek over de lange diagonaal naar Axels toren. Axel probeerde nog even de boel te redden, maar uiteindelijk bleek Hans toch wel beslissend voordeel te hebben.

Sander Arts mocht het deze week opnemen tegen Peter Timmermans. Nadat ik het vorige week over Sanders goede reeks heb gehad, vraagt natuurlijk iedereen zich af hoe dit geëindigd is. Om een lang verhaal kort te houden: met schitterend schaak schoof Sander Peter van het bord af. En zelfs in gewonnen stelling ging hij niet voor een simpele afruilactie. Nee, in plaats daarvan eindigde hij met een schitterende aftrekaanval/paardvork combinatie. Met de winst van een dame en twee pionnen tegen toren en paard liep de voorsprong zover op dat er geen houden meer aan was voor Peter.

De verrassing van de avond kwam van Maria Rahawadan. Zij moest met wit tegen Maarten Toll. Ze begon iets minder, en gaf een pion af, terwijl Maarten een aanval op de koningsvleugel kreeg. Maar terwijl Maarten nog dacht dat hij bezig was met een mooie aanval, was het in feite Maria die een paar zetten later het stokje overnam. En vervolgens liet Maria niet meer los... Toen Maria de eerste zet van een geforceerde mat in 3 combinatie speelde, gaf Maarten op.

Ten slotte speelde Shafiq Olia Sekandari tegen Sjef Hoven. In een vrij lange partij waarin niet heel veel bijzonders leek te gebeuren ontstond op een gegeven moment een eindspel, waarin wit een dreiging op de damevleugel had met zijn ver doorgeschoven pionnen. Maar zwarts toren stond het cruciale punt goed te verdedigen. Ook Shafiqs toren had niet echt bewegingsruimte, en de koningen konden elkaar niet passeren. Het leek er dus op dat het remise zou eindigen. Maar toen Shafiq zijn koning besloot om te spelen naar de damevleugel kwam Sjefs koning in het spel, en stortte Shafiqs stelling in: punt voor Sjef.